Wcześniej czy później większość rodziców mierzy się z dylematem dotyczącym posiadania w domu zwierzaka. Czasem ta kwestia zostaje przywołana przez samych rodziców, którzy zastanawiają się, czy nie byłoby to zasadne dla dobra dziecka, czasem same dzieci proszą, a niekiedy domagają się zwierzaka w domu. Taka myśl u dzieci pojawia się wówczas, gdy obserwują swoich rówieśników – szczęśliwych posiadaczy czworonożnego przyjaciela, a innym razem taka potrzeba pojawia się z powodu odczuwanej przez dziecko samotności i chęci kontaktu ze zwierzęciem jako substytutem bliskości z drugim człowiekiem.

Jaką podjąć decyzję?
Dobrze byłoby, gdyby decyzja o posiadaniu w domu zwierzątka była bardzo rzetelnie przemyślana, a nie podjęta spontanicznie pod wpływem impulsu.
To rodzice muszą mieć świadomość, z jaką odpowiedzialnością wiąże się taka decyzja. Jak powszechnie wiadomo kontakt dziecka ze zwierzęciem ma wiele pozytywnych aspektów. Wpływa na rozwój emocjonalny dziecka, uczy współodczuwania, modulacji głosu podczas wydawanych komend, rozwija poczucie odpowiedzialności, kształtuje umiejętności społeczne, obniża napięcie, daje poczucie bezpieczeństwa, ułatwia nawiązywanie przyjaźni, wzmacnia poczucie własnej wartości, ułatwia zagospodarowanie czasu wolnego. Odpowiedzialny rodzic bierze jednak pod uwagę również „drugą stronę medalu”.
W tym miejscu należy wspomnieć o tym, że dziecko nie jest w stanie, pomimo, że pragnie posiadać czworonoga, wziąć pełnej odpowiedzialności za opiekę i wychowanie zwierzaka. Należy pamiętać, że posiadanie w domu psa czy kota, jako towarzysza zabaw dziecięcych, wiąże się z dużymi wydatkami, potencjalnymi stratami materialnymi, oraz pewnym ryzykiem ze względów czysto medycznych.

Ze względu na zwierzę

Biorąc pod uwagę, że posiadanie czworonoga to nie tylko karmienie go, ale zadbanie o inne sfery życia (a w przypadku psa, co najmniej dwukrotne w ciągu doby spacery), należy pamiętać o:

• Regularnych szczepieniach
• Odrobaczaniu
• Czesaniu
• Stosowaniu preparatów przeciw kleszczom
• Wymianie obroży, smyczy czy niezbędnych akcesoriów
• Chorobach, które mogą się pojawić u pupila
• Kąpielach / utrzymaniu czystości
• Zapewnieniu opieki nad zwierzęciem podczas wyjazdów
• Sierści i kurzu

Ze względu na dziecko

• Czy Twoje dziecko nie ma alergii na sierść?
• Czy wielkość psa jest dostosowana do wzrostu i budowy Twojego dziecka?
• Czy jesteś w stanie pokrywać regularnie koszty wynikające z posiadania zwierzaka?
• Czy możesz zaopiekować się zwierzakiem w czasie choroby swojego dziecka?
• Czy jesteś w stanie współuczestniczyć w wychowaniu zwierzęcia?
• Czy jesteś gotowy, pośród innych obowiązków domowych, wygospodarować dodatkowy czas na spacer z dzieckiem, które wyprowadza psa

Pamiętaj – nie wypuszczaj małego dziecka samego na spacer z psem, gdyż może się to wiązać z atakiem innych, bezpańskich psów!

Zdarza się, że rodzice w dobrej wierze ulegają prośbom swoich pociech i zgadzają się na wprowadzenie do domu czworonoga. Jednakże po pewnym czasie, gdy dziecko nie jest w stanie sprostać stojącym przed nim wymaganiom, pies czy kot zostaje wyrzucony z domu lub oddany do schroniska. Wówczas cierpienie jest podwójne, gdyż tęskni zwierzak, który już związał się z rodziną, ale również dziecko, które zostaje pozbawione towarzysza zabaw. Dlatego przed podjęciem tak ważnej decyzji warto poświęcić chwilę czasu na przemyślenie wszystkich za i przeciw.
Jeśli chcesz się upewnić, czy dziecko jest gotowe do przyjęcia na siebie chociażby codziennego wyprowadzania psa na spacer, zakup smycz i przekonaj dziecko, że aby zaprosić psa do domu, musisz się upewnić, czy jest na to gotowe. Weź pod uwagę godzinę, o której dziecko wychodzi do przedszkola lub szkoły i zaproponuj, aby wstawało odpowiednio wcześniej, by miało czas na spacer z psem albo nakarmienie kota. Niech to będzie pół godziny. Druga próba wieczorem. Jeśli po 2 – 4 tygodniach syn lub córka nie zniechęci się do wychodzenia „z samą smyczą”, istnieje dość duże prawdopodobieństwo, że dziecko jest gotowe na przyjęcie tej części odpowiedzialności na siebie. To również dobra próba dla rodzica, czy jest gotowy na takie wyzwanie.

Jeśli posiadamy już zwierzaka, a w domu ma pojawić się dziecko
Jeżeli pies lub kot jest już członkiem rodziny, a w domu ma się pojawić małe dziecko, należy przygotować zwierzę na przyjęcie nowego domownika. W tym miejscu chodzi szczególnie o bezpieczeństwo maleństwa.
Przed przyjściem dziecka na świat, kiedy pokoik dla maluszka jest już gotowy, należy pozwolić, aby pies lub kot zapoznał się z przygotowanym pomieszczeniem, zabawkami, dźwiękami grzechotek i pozytywek, oraz zapachami środków do pielęgnacji małego dziecka. W czasie, gdy dziecko jeszcze przebywa w szpitalu, dobrze jest przywieźć używane śpioszki, żeby zwierzak mógł się oswoić z zapachem dziecka, zanim ono pojawi się w domu. Po powrocie ze szpitala warto zostawić na chwilę dziecko pod opieką innej osoby i najpierw przywitać się z psem czy kotem. Po wprowadzeniu do domu dziecka pies powinien być na smyczy i oswoić się z obecnością dziecka. Dobrze, aby przez kolejne dni zwierzę mogło towarzyszyć w zabiegach pielęgnacyjnych przy dziecku, oczywiście trzymane na dystans.

Pamiętaj!

• Nigdy nie zostawiaj niemowlaka z psem czy kotem bez dozoru
• Zwracaj uwagę, aby małe dziecko nie leżało z psem na tym samym poziomie
• Naucz wraz z dzieckiem psa podstawowych komend : siad, waruj, zostań, równaj, do mnie
• O pozycji zwierzęcia w domu decyduje CZŁOWIEK
• Zwierzak to radość i bezinteresowna przyjaźń, ale również obowiązek na wiele lat

Życzę Państwu podjęcia przemyślanych i odpowiedzialnych decyzji.

Małgorzata Anna Gruszka, psycholog